Koncert Kelly Clarkson

Kilka miesięcy temu Nikki znalazła bardzo tanie bilety na koncert Kelly Clarkson w New Jersey. Nic wyszukanego, miejsca stojace w sumie daleko od sceny, ale tylko 25$ od osoby, więc stwierdziłyśmy, że nawet nie będziemy się zastanawiać, tylko bierzemy w ciemno. Udało nam się  załatwić na ten dzień wolne od szkoły i pracy - zebrałyśmy się do kupy i ruszyłyśmy w drogę późnym popołudniem, by mieć pewność, że nie utkniemy w korku i się nie spóźnimy. Na miejsce dojechałyśmy dwie godziny przed czasem, zjadłyśmy wczesna kolacje i na spokojnie ustawiłyśmy się w kolejce do wejścia. Przy skanowaniu biletów okazało się, że organizator nie wyprzedał wszystkich miejsc siedzacych i za niewielka dopłata w wysokości 10$ możemy dostać miejsca pod dachem, blisko sceny. Nie trzeba było nas specjalnie przekonywać, szczególnie, że pogoda była bardzo niestabilna ;) Przed głównym występem zaplanowane były 3 supporty - dwa jakieś nieznane, ale grali całkiem spoko, trzeci - Pentatonix, czyli zespół a cappella, który w 2011 roku wygrał The Sing-Off w NBC. Ich głosy, energia i zgranie sprawiły, że serce mi zamarło. Jak słowo daję - występ nie do opisania ! O godzinie 10:00 w końcu przyszedł czas na Kelly ... nie od parady wygrała amerykańskiego Idola i pomimo upływu lat - jej głos po prostu rozkłada na łopatki. Co mnie jednak wybitnie poruszyło - pomimo całej tej popularności - wydaje się tak normalna i prosta, że aż ma się ochotę ja przytulić ! Po scenie chodziła bez butów, nawiazywała interakcję z tłumem, robiła sobie zdjęcia z fanami, podpisywała plakaty w trakcie śpiewania. Zaprosiła 2 fanów do zaśpiewania jednej z piosenek, podczas gdy sama stała z boku i klaskała, poprosiła ich o zareklamowanie ich kanału YT, była taka bardzo... wspierajaca i pozytywna ! Kiedy widzisz kobiete, która odniosła światowej sławy sukces, której głos porusza twoje serce i wyciska łzy z oczu i która wciaż wyglada i zachowuje się, jak zwyczajna osoba, która mogłaby mieszkać dom obok - czujesz cholerny respekt i dumę. Jej koncert był po prostu piękny... Nagrałam kilka piosenek i zmontowałam Wam po kawałku. Nagranie nigdy nie odda tego, co słyszymy na żywo, jednak zawsze lepsze coś, niż nic :)

4 lipca i co dalej ?

Pamietam, jak rok temu ekscytujac sie wyjazdem myslalam o tym, jak spedze 4 lipca w USA. Wyobrazalam sobie, ze bede z paczka przyjaciol w miescie, bedziemy pili drinki w barze na szczycie jakiegos oszalamiajacego wiezowca, ze powoli bede oswajala sie z mysla o powrocie do Polski, bo przeciez 25 sierpnia powinna zakonczyc sie moja przygoda tutaj. Pamietam, ze bylo to dla mnie tak odlegle, wiedzialam, ze do tego czasu znajde mase znajomych, bede plynnie poslugiwala sie angielskim i szastala pieniedzmi na lewo i prawo. Smieszne, jak bardzo wyobrazenia z Polski roznia sie od tego, jak jest w rzeczywistosci. Przyjaciol za bardzo nie mam... wiekszosc au pair ciagle imprezuje, podczas gdy ja wole isc do centrum handlowego, do restauracji, czy po prostu na spacer. "Przyjaciele" okazali sie mocno naciagani i tak naprawde nie spotykam sie w moim wolnym czasie z innymi au pair. Ostatnio mniej pracuje w ciagu dnia wiec czasami wyjdziemy gdzies z Ramona. Mozemy sie posmiac, pogadac, czy obejrzec film w milczeniu i to jest niewatpliwie typ osoby, ktora mnie nie meczy swoja obecnoscia :) dodatkowo jest taka ... bezinteresowna. Takze to jedyna au pair, do ktorej dzwonie, zeby jakos zorganizowac sobie czas.

Absolutnie nie wyobrazalam sobie, ze sie tu zakocham, ze bede w szczesliwym, bezkonfliktowym zwiazku i ze naprawde zdecyduje przedluzyc swoj pobyt tutaj. Nie wiedzialam tez, ze przez tych kilka miesiecy tak bardzo odsune sie od czesci mojej rodziny i znajomych, podczas gdy z innymi umocnie swoje relacje i szczerze zatesknie.

4 lipca spedzilam spokojnie ... obudzilam sie u boku mojej wspanialej kobiety, wyszykowalysmy sie, skradlysmy po kanapce z lodowki i pojechalysmy zakupic kilka przekasek na reszte dnia. Naszym celem byla plaza - chcialysmy polezec na sloncu, pomoczyc nogi w oceanie, wypic po piwie, zjesc hot doga i po prostu zrelaksowac sie w gronie znajomych. Dzien ku memu zaskoczeniu minal bardzo szybko - o 9:30 na plazy odbyl sie wielki pokaz fajerwerkow. Siedzialysmy z Nikki na piasku obejmujac sie i zachwycajac kolorami na niebie, jak male dzieci. Niestety ilosc ludzi na plazy wplynela mocno na nasz powrot do domu. Zamiast 15 minut, wracalysmy 2 i pol godziny, bo drogi byly totalnie zakorkowane. Mialysmy w planach pojechac na pozna kolacje, jednak gdy tylko wysiadlysmy z samochodu, naszym jednym marzeniem byl szybki prysznic i cieple lozko.
Mimo wszystko - taki 4 lipca byl niewatpliwie lepszy, niz siorbanie drinkow na dachu jakeigos budynku :P

I tak - znalazlam rodzine na nastepny rok, dokumenty sa juz zaakceptowane, pozostaje czekac na przeprowadzke 24 sierpnia :) tym razem nieco inaczej - 2 dzieci, 10 i 13 lat. Lokalizacja mi odpowiada, rodzice bardzo fajni ... najwieksza zaleta matchowania sie bylo to, ze naprawde moglam do nich pojechac, zobaczyc dom, poznac dzieciaki. Miejmy nadzieje, ze nastepny rok bedzie przyjemny ;)

a tutaj macie bonusowe zdjecie z NYC Pride 2015 ;)