Święta , święta i po świętach.

Oh, już zapomniałam, jak wygląda mój blog ;D przepraszam, że tak długo nie pisałam, jednak uwierzcie mi, że naprawdę ciężko znaleźć chwilę, żeby usiąść i coś napisać, lub po prostu odnaleźć w sobie chęć i wenę do zrobienia czegoś produktywnego . Rozleniwiłam się przez te święta.

Słowem wstępu mogę się przyznać, że nie byłam na siłowni prawie miesiąc, a czas, który powinnam poświęcić na ćwiczenia, poświęciłam na leżenie przed telewizorem i jedzenie słodyczy. Na szczęście już się ogarnęłam, przestałam się objadać i wróciłam na pakjernię, więc miejmy nadzieję, że niebawem znowu będę wyglądała, jak człowiek.

Święta w USA wyglądają zupełnie inaczej, niż w Europie… w ogóle nie czułam, że cokolwiek celebrujemy. W Polsce jest gotowanie przez tydzień, później jedzenie przez kilka dni, cieszenie się czasem spędzonym z rodziną… tutaj został zamówiony został catering (bardzo mało świąteczny),  wszystko zostało orypane jednego dnia i po świętach. Wigilii się tu nie obchodzi, dopiero Boże Narodzenie. Rano idzie się do salonu, otwiera prezenty (przez 2 godziny), następnie zaczynają się schodzić do domu ludzie i ludziska. W temacie prezentów – nie mam pojęcia, po co dzieciakom aż tyle zabawek. Wydaje mi się, że im więcej się dostaje, tym mniej się to docenia i mniej to cieszy… ja naprawdę wolałam moje dzieciństwo i dostanie wymarzonej lalki, bo byłam szczęśliwa i się nią bawiłam. Tutaj dzieciaki rzucają wszystko w kąt i nie czują wartości pieniądza, ani tego, że ktoś się nawydawał, żeby sprawić im przyjemność. Tutaj dzieci robią swoją listę rzeczy, które chcą na gwiazdkę i wszystko dostają… i nie, nie tylko w tej rodzinie, tak tu po prostu jest przyjęte, w każdym domu.

Po  odpakowaniu prezentów, wszyscy się jako tako ogarnęli i ładnie ubrali, rodziny przybyło w oka mgnieniu i wszyscy zasiedliśmy do śniadania. Jajka, parówki, szampan wymieszany z sokiem pomarańczowym, chleb. Naprawdę mało świątecznie, ale ten szampan – rewelacja. Jak już się kiedyś wzbogacę, to będę tak piła co rano ! Po śniadaniu -  kolejna porcja prezentów, bo przecież każde wujostwo i dziadostwo przyniosło kilkanaście prezentów na głowę dla każdego dziecka. Uwierzcie mi, nie było gdzie nogi postawić. Wszędzie pudła. Po gadaniu, otwieraniu prezentów (ja w tym czasie przycięłam komara, bo dla mnie oglądanie dzieci otwierających prezenty przez kolejną godzinę wcale nie było ekscytujące) . Godzina 13:00, przychodzi pora lunchu ! Do domu schodzi jeszcze więcej ludzi. Serwujemy pierogi, kiełbasę, jakieś pulpeciki w sosie, piwo, wino. Ania znowu idzie spać. Ludzie chodzą po domu, oglądają nowy basen, gadają, jak to na spotkaniach rodzinnych. Dzieci biegają i się drą, jak to dzieci. No i nadchodzi wieczór – kolacja. Myślałam, że będzie ryba … tymczasem były ziemniaki, makaron z serem, nuggetsy, pieczona wołowina i wieprzowina w sosie, jakieś warzywa, wino. Po kolacji Ania znowu leży w swoim łóżku. Po pół godziny schodzę na dół – stół zawalony słodkościami. No to pojadłam. I znowu poszłam spać… Ludzie poszli po deserze, czyli ok 22:00. Tyle w temacie świąt, nie ma co, w Polsce są lepsze. I lepsze jedzenie. Tutaj nie ma żadnych tradycji. Dlatego nie czułam, żeby to było coś wyjątkowego.